Φεμινισμός και ναζισμός, δύο αντίθετες έννοιες

Ο όρος φεμιναζισμός είναι μία λέξη που χρησιμοποιείται για να επικρίνει το φεμινιστικό κίνημα ή τα μέλη του.

Το όνομα δημιουργήθηκε από τον αμερικανό (πολιτικά συντηρητικό) παραγωγό ραδιοφώνου Rush Limbaugh. Σύμφωνα με το The Oxford Dictionary of American Political Slang (λεξικό της Οξφόρδης για την πολιτική αργκό της Αμερικής) ο όρος αυτός χρησιμοποιείται υποτιμητικά για να χαρακτηρίσει τις γυναίκες που μάχονται υπέρ του φεμινισμού καθώς και τις γυναίκες που είναι πιο αποφασιστικές. Ο ίδιος ο Limbaugh απέδωσε τον όρο στον Thomas Hazlett, καθηγητή οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Clemson (Νότια Καρολίνα).

Ο Limbaugh, ο οποίος ανέκαθεν ήταν από τους μεγαλύτερους επικριτές του φεμινιστικού κινήματος έχει δηλώσει ότι με τον όρο αυτό αναφέρεται σε «ριζοσπαστικές φεμινίστριες» των οποίων ο στόχος είναι «να γίνουν όσες περισσότερες εκτρώσεις είναι δυνατόν» και σε μια μικρή μερίδα «ακτιβιστών» που διαχωρίζει από «άτομα με καλές προθέσεις που έχουν ξεγελασθεί από ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται “φεμινίστριες”». Παρόλα αυτά, ο όρος πλέον τείνει να χρησιμοποιείται για το σύνολο του φεμινιστικού κινήματος και ο ίδιος ο Limbaugh τον έχει χρησιμοποιήσει για να αναφερθεί, μεταξύ άλλων, στο ίδρυμα «Feminist Majority Foundation» και στις ακτιβίστριες Gloria Steinem και Susan Sarandon.

Ο Limbaugh έχει δηλώσει ότι οι «φεμιναζί», σε αντίθεση με το κυρίαρχο ρεύμα του φεμινισμού, είναι αυτές που «χαίρονται με τον αριθμό εκτρώσεων που επικρατεί στην Αμερική. Ο εκπαιδευτικός Jackson Katz, ο οποίος συμμετέχει σε προγράμματα που αφορούν την καταπολέμηση της βίας, υποστηρίζει ότι «δεν υπάρχουν τέτοιες φεμινίστριες» και ότι ο όρος «φεμιναζί» είναι «ένας έξυπνος όρος για προπαγάνδα» που έχει ως σκοπό και αποτέλεσμα να εκφοβίσει τις γυναίκες ώστε να σωπαίνουν απέναντι στην βία των ανδρών. Ο κοινωνιολόγος Michael Kimmel στο βιβλίο του «Οργισμένοι Λευκοί Άνδρες» (Angry White Men) αναφέρει ότι ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να «καυτηριάσουν» φεμινιστικές καμπάνιες που αφορούν ίσο μισθό, καταπολέμηση του φαινομένου των βιασμών και της οικογενειακής βίας συνδέοντάς τες με την γενοκτονία του ναζισμού.

Τι είναι όμως, εν τέλει, ο φεμινισμός; Στο παρόν άρθρο θα αναφέρω μόνο το τι είναι και γιατί δεν πρέπει να τον συνδέουμε με τον ναζισμό. Το γιατί ο φεμινισμός είναι απαραίτητος στις μέρες μας θα το αναλύσω σε άλλο άρθρο.

Ο φεμινισμός ξεκίνησε σαν πολιτικό και κοινωνικό κίνημα στα μέσα του 19ου αιώνα (πρώτο κύμα) με τις σουφραζέτες. Συνεχίστηκε το ’60 και το ’70 (δεύτερο κύμα) με αγώνες για ίσο μισθολογικό καθεστώς, σεξουαλική βία, δικαίωμα στην αυτοδιάθεση (έκτρωση) και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας (τρίτο κύμα, από το ’90 και μετά) με αγώνες που περιλαμβάνουν φυλετικά θέματα και ζητήματα που αφορούν την σεξουαλική ταυτότητα.

Φεμινισμός δεν είναι λοιπόν το να υπερισχύσει το ένα φύλο αλλά ακριβώς το αντίθετο. Το να είναι τα δύο φύλα ισότιμα, ουσιαστικά. Το να δηλώνει κάποιος ότι είναι ενάντια στον φεμινισμό τον κάνει αυτόματα να δέχεται τον σεξισμό. Είναι από τις περιπτώσεις που απλά δεν υπάρχει μέση λύση ή «ναι μεν αλλά».

Οπότε εδώ έρχεται το ερώτημα: Πώς μπορούμε να συνδέουμε κάτι που μιλάει για ισότητα με τον ναζισμό ο οποίος είναι μορφή φασισμού και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, αντισημιτισμό, επιστημονικό (και όχι μόνο) ρατσισμό, και ευγονική;

Η απάντηση είναι μία… Δεν μπορούμε να τα συνδέσουμε. Και όσο επιμένουν κάποιοι να χρησιμοποιούν αυτόν τον παράλογο, άκρως λανθασμένο και προπαγανδιστικό χαρακτηρισμό, τόσο κι εμείς θα πρέπει να τους υπενθυμίζουμε πόσο κακό κάνουν στις γυναίκες που μάχονται καθημερινά ενάντια σε μια κοινωνία που επιλέγει να τις βλέπει ακόμα σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας.